ΠΡΟΦΙΛ
Ξενώνας Πύργος Μυστρά
Κάτω από την αδρή σκιά του Ταϋγετου, του αρσενικού βουνού της Ελλάδας όπως τον ονομάτισε ο γνωστός λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης και στην ποδιά της “ελληνικής Πομπηϊας”, όπως αποκαλείται η ξακουστή βυζαντινή καστροπολιτεία του Μυστρά, στέκεται με υπερηφάνεια ο πολυτελής ξενώνας, Πύργος του Μυστρά.
Το επιβλητικό αρχοντικό του 1850 που απετέλεσε το κέντρο της κοινωνίας του σύγχρονου Μυστρά, φιλοξένησε πολλές προσωπικότητες της νεωτέρης ιστορίας της χώρας, όπως τον μεγάλο πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο και τον σημαντικότατο αγιογράφο και λογοτέχνη Φώτη Κόντογλου.
Οι τωρινοί ιδιοκτήτες του, Χάρης Χωμενίδης και Μαρία Βενέτη το μεταμόρφωσαν σε αριστοκρατικό ξενώνα, φροντίζοντας να διατηρήσουν και να αναδείξουν την σαγηνευτική ομορφιά και τον καταπραϋντικό μαγνητισμό του, με απόλυτο σεβασμό στην φύση και την ιστορία του τόπου.
Ο ξενώνας αποτελείται από δύο σουίτες, δύο δίκλινα και τρία τρίκλινα δωμάτια, όπου λέξεις όπως αρμονία, τέχνη, ποιότητα, ύφος, γαλήνη, ονειροπόληση, συμμετρία, απόλαυση και αρχοντιά βρίσκουν νόημα και υπόσταση.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Πρώτος σταθμός. 1850-1914
Δεύτερος σταθμός. 1914-2003
Τρίτος σταθμός. Σήμερα.
Πρώτος σταθμός. 1850-1914. Δύο έλληνες της Πόλης, δεν μπορούν να αντισταθούν στο κάλεσμα της καταγωγής τους. Νιώθοντας βαθιά την συγγένειά τους με το τελευταίο προπύργιο του βυζαντινού ελληνισμού και σαγηνεμένοι από την αξεπέραστη ομορφιά του, καταφθάνουν στον Μυστρά. Εκεί στους πρόποδες του Ταϋγετου και απέναντι από τα απομεινάρια της βυζαντινής καστροπολιτείας, οι δύο Κωνσταντινουπολίτες που ασκούν πρακτική ιατρική όπως την είχαν διδαχθεί από τον Παναγιωτάκη Γιατράκο, ονομαστό γιατρό της Σπάρτης, χτίζουν το σπιτικό και ιατρείο τους.
Η οριζόντια πλάκα πάνω από το παλαιό κύριο κατώφλι του σπιτιού στον πρώτο όροφο, φέρει ακόμα χαραγμένο την ημερομηνία της θεμελίωσής του, όπως και προφανώς το όνομα του πρωτομάστορα Γ.Ντριζάκου που το έκτισε. Στο αρχοντικό βρίσκουν καταφύγιο οι ασθενείς και οδοιπόροι, καθώς οι δυό γιατροί φροντίζουν με προθυμία και ζεστασιά την υγιεία όλων όσων προσφεύγουν στην βοήθειά τους.
Δεύτερος σταθμός. 1914-2003. Ο Λεωνίδας Νικολάου Μανουσάκης απόφοιτος της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών επιστρέφει στην γενέτειρά του και αγοράζει το αρχοντικό των Γιούπηδων, των δύο κωνσταντινοπουλιτών πρακτικών γιατρών, για χάρη της αγαπημένης του Πιπίνας με τα κόκκινα μαλλιά. Εκεί στεγάζουν τον έρωτά τους και στήνουν το σπιτικό τους, που χάρη στην μεγαλοδωρία τους γίνεται το κέντρο της κοινωνίας του σύγχρονου Μυστρά. Οι δυό τους αποκτούν πέντε παιδιά. Την Αννα, την Κατίνα, την Ζωή (Ζιζίκα), την Ευαγγελία και το Νικόλαο, που σπούδασε επίσης γιατρός. Στον πρώτο όροφο ο Λεωνίδας Μανουσάκης διατηρεί το ιατρείο του έως το 1989, οπότε και απεβίωσε. Εκεί φτιάχνει ο ίδιος τα φάρμακα και δέχεται τους ασθενείς του και όποιον άλλο ζητά την βοήθειά του. Ο “Πύργος Μανουσάκη” πλημμυρίζει από αγάπη και προσφορά, καθώς ο γιατρός φημίζεται για την καλοσύνη του και την φιλανθρωπία του, ειδικά απέναντι στους φτωχούς και τους άπορους, από τους οποίους όχι μόνο δεν δέχεται αντίτιμο της ιατρικής του υπηρεσίας, αλλά προσφέρει οικονομικό βοήθημα. Στον πύργο του βρίσκει ανακούφιση όποιος έχει ανάγκη, ενώ καθώς ο Μανουσάκης σχολείται και με τα κοινά ως πρόεδρος της κοινότητας, προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας γνωρίζουν την ζεστασιά και οικειότητα της φιλοξενίας του.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο κορυφαίος πολιτικός άνδρας στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, γεύεται το γλυκό καρυδάκι από τα επιδέξια χέρια της Πιπίνας Μανουσάκη. Ο Φώτης Κόντογλου, ο σημαντικότατος αγιογράφος και λογοτέχνης, για τέσσερα χρόνια, όσο διαρκούν και οι εργασίες συντήρησης των τοιχογραφιών της Περιβλέπτου στην καστροπολιτεία, περνά τα βράδυά του κουβεντιάζοντας με τον